Γίνεται να αλλάξει η Αμφιλοχία;

Και τώρα, τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους.
Ήταν κι αυτοί μια κάποια λύση!
Κ. Καβάφης

Πριν κάμποσα χρόνια (2012), παρακολούθησα τη διάλεξη του Πήτερ Οικονομίδη, ενός ανθρώπου που προωθούσε γιγάντιες επιχειρήσεις στην επιτυχία. Στο τέλος του άρθρου σας παραθέτω τον διασυνδέτη του διαδικτύου για όποιον νοιάζεται.
Τι είπε:
“Η πιο συνηθισμένη λέξη στην Ελλάδα είναι το “μαλάκα!”.
“Πως είσαι ρε μαλάκα; Τι κάνεις, ρε μαλάκα;…
Η επόμενη φράση που ακούγεται συχνά είναι: “Δεν γίνεται!”
Κι όταν τις συνδυάσεις τότε ακούς: Δεν γίνεται ρε μαλάκα!”

“Κι όμως γίνεται!”

Ναι, φίλες και φίλοι, γίνεται!
Γίνεται, είπε η γιγάντια ψυχή της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη και κατάφερε το ακατόρθωτο. Δυό χρυσά μετάλλια σε τρείς μέρες, στους Πανευρωπαϊκούς του Μονάχου!!!
Γίνεται, είπε ο Παγκόσμιος Μίλτος Τεντόγλου και πέταξε προς το χρυσό!!!
Γίνεται, είπε η σχεδόν εικοσάχρονη Ελίνα Τζένκο κι έριξε το ακόντιό της στον ουρανό για να φυτευτεί στα 65,81 μέτρα και να κρεμάσει στο λαιμό της το χρυσό!!!
Γίνεται, είπε η Κατερίνα Στεφανίδη και ανέβηκε στον ουρανό του 4,70 (μετά από τόσα και τόσα που μας χάρισε), για να πάρει ένα ακόμη ασημένιο μετάλλιο.
Γίνεται, είπε ο Λευτέρης Πετρούνιας και κάθισε στο θρόνο του βασιλιά των κρίκων στην Ευρώπη με ένα χρυσό κρεμασμένο στο στήθος του.
Γίνεται, είπαν τόσα και τόσα παιδιά μας στον αθλητισμό και στις επιστήμες.
Γίνεται, είπε ένα κορίτσι μας και αποφάσισε να κάνει έργο ζωής την μετατροπή του διοξειδίου του άνθρακα σε πρωτεΐνη για να βοηθήσει τον πλανήτη και παράλληλα να δώσει τροφή στους ανθρώπους. Αυτό λέει κι ο τίτλος στο διδακτορικό της. “From carbon captured, to food”. Δουλεύει ασταμάτητα σε κάποιο πανεπιστημιακό εργαστήριο στην Ευρώπη, ερευνώντας και διδάσκοντας τους φοιτητές που της αναθέτουν, χωρίς να τη γνωρίζουν άλλοι, (πλην του ειδικού επιστημονικού χώρου), παρά μόνον οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι.
Κι όταν της ζητήθηκε να παραχωρήσει συνέντευξη το αρνήθηκε λέγοντας:
« Δυό πράγματα δεν με ενδιαφέρουν στη ζωή μου. Το χρήμα και η φήμη!».
Ναι, υπάρχουν κι αυτά τα κορίτσια και τα αγόρια στον κόσμο μας!
Αυτά που πιστεύουν, πως γίνεται. Αυτά που οραματίζονται και προσπαθούν. Γιατί, τίποτα δεν γίνεται χωρίς όραμα και χωρίς προσπάθεια!

Όταν επανήλθα στον τόπο μας θέλησα να βοηθήσω, επειδή πίστευα πως μπορώ και πως γίνεται να αλλάξει. Γίνεται να ζήσουν οι άνθρωποί μας καλύτερες μέρες. Γιατί ακόμη και σήμερα μετά από τόσες απογοητεύσεις πιστεύω πως αν αφεθούν οι ικανοί άνθρωποι να εφαρμόσουν τις γνώσεις και τα οράματά τους για τον τόπο, θα δούμε όλοι καλύτερες μέρες.
Γίνεται! Αλλά δεν μας αφήνουν!

Δεν μας αφήνουν γιατί οι κυρίαρχοι προτιμούν να θάψουν τον τόπο μας παρά να χάσουν την κυριαρχία τους πάνω στους πολίτες.
“Μας σαλαγάνε, σαν κοπάδι προβάτων κατά το μαντρί της αρεσκείας τους! Εμείς πάλι αντί να αντιδράσουμε, να αποτινάξουμε το ζυγό, τη λαιμαριά που μας έχουν περασμένη στο σβέρκο, δεν κάνουμε τίποτα! Υπακούμε τους δυνάστες μας. Κι αν βρεθεί κάνας άνθρωπος, όπως εσύ, κάποιος που μας μιλάει για πρόοδο, για προγραμματισμό, για μέλλον, τότε ορμάμε να του βγάλουμε τα μάτια!”
Αυτά μου έλεγε άνθρωπός μας σε στιγμές ειλικρίνειας.

Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τόπο μας; Γίνεται; Ναι, γίνεται!!!
Ποιός φταίει για το κατάντημα του τόπου και για τη φτώχεια που θα χτυπήσει την Αμφιλοχία;
Φταίνε οι δρόμοι που την παρακάμπτουν, ή μήπως φταίμε εμείς που ενώ το γνωρίζαμε, το είχαμε “σειάδι”, κατά τη βαλτινή έκφραση που θα πει ίσιωμα, δηλαδή αδιαφορία.
Δεν ξέραμε πως έπρεπε, εδώ και χρόνια, η πόλη να αποκτήσει εκείνες τις δομές που από αναγκαστικό πέρασμα θα την έκαναν προορισμό;
Ανατρέξτε σε άρθρα του γράφοντος στην ίδια εφημερίδα όπου προ δεκαετίας αναφέρεται πως πρέπει να επανασχεδιάσουμε τη λειτουργία της Αμφιλοχίας, γιατί, για να γίνει προορισμός έπρεπε να προσφέρει περισσότερα και ποιοτικότερα από γειτονικές περιοχές. Εκεί γράφαμε πως αν δεν το κάνουμε, τότε η κεντρική μας πλατεία θα χορταριάσει και θα κυνηγάμε μπεκάτσες!
Μας άκουσε κανένας; Μας συμβουλεύτηκε κανένας;
Όταν, ακόμη και πρόσφατα λέγαμε σε κάθε τόνο πως η Αμφιλοχία είναι πόλη σε μια κλειστή ρεματιά, ανάμεσα σε δυό βουνά και μια θάλασσα, πως δεν έχει ζωτικό χώρο για να λειτουργήσει, μας άκουγε κανένας;
Κι όταν, σχεδόν με το ζόρι, ο γράφων εξασφάλισε τον ελεύθερο χρόνο κάποιων λίγων μηχανημάτων έργου και καθαρίστηκαν σκουπίδια μπάζα και γκρεμίλες για να έχουμε ελεύθερο χώρο άνω των 15 στρεμμάτων σε μήκος 3 χιλιομέτρων όπου τα παιδάκια των σχολείων θα φύτευαν τα δενδράκια τους.
Εκεί όλοι, μα όλοι, όσοι μπορούσαν, κοίταξαν να το καταστρέψουν.
Και οι πολίτες δεν αντέδρασαν!!!
Ποιοί; Μα αυτούς που εκλέξαμε για μα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Πρώτος σαμποτέρ ο τότε αντιδήμαρχος πράσινου. Αρνιόταν κάθε υποστήριξη μέχρι που μας ανάγκασε να τον παρακάμψουμε για να παραγγείλουμε φυτά και δεντράκια.
Εσείς αυτόν θα τον ξαναψηφίσετε;
Αυτός που έδωσε τη χαριστική βολή στην καταστροφή της πόλης είναι ο τότε πρόεδρος της Δημοτικής ενότητας της Αμφιλοχίας. Είπε τόσο ψέματα, σε τόσους ανθρώπους, κάλεσε Εισαγγελέα, κάλεσε προϊστάμενο Περιφέρειας, που δεν μπόρεσα να καταλάβω το μένος του.
Εκεί που ξεβρομίσαμε από σκουπίδια, μπάζα και αγριόχορτα, αυτός το έβλεπε καταστροφή και κρανίου τόπο… Άμα έχεις συνηθίσει στη βρωμιά, δεν το μπορείς το όμορφο!
«Γιατί το έκανε; Τι τον πείραξε; Αυτός τόσα χρόνια δεν έκανε το παραμικρό!», με ρωτούν. Εσείς αυτόν θα τον ξαναψηφίσετε; Υ.Γ.{Τώρα, όχι μόνον τον ξαναψηφίσατε, αλλά τον κάνατε και αντιδήμαρχο πρασίνου!!!}.
Δουλέψαμε μήνες για την πρόσβαση στην ακρόπολη της Αρχαίας Λιμναίας, και είχαμε υποστηρικτές την αρχαιολογική υπηρεσία, και τη δασική υπηρεσία.
Θα βελτιώναμε την πρόσβαση, ώστε να διασταυρώνονται οχήματα, θα αποσύραμε τα πεσμένα και τα γέρικα δέντρα, θα αποκαθιστούσαμε το πλακόστρωτο μονοπάτι που έχει εγκαταλειφτεί και θα καθαρίζαμε το δάσος που εγγίζει τα σπίτια της πόλης. Γιατί η πόλη κινδυνεύει. Αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και πιάσουν φωτιά οι πευκοβελόνες και τα φρύγανα. Η πόλη κινδυνεύει!
Τη μέρα που ήρθε η Αρχαιολόγος για την επιτόπιο συνεννόηση, το μαύρο του δήμου φρόντισε να μην με ειδοποιήσει κανείς.
«Δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα», μου είχαν πει. «Τσάμπα παιδεύεσαι».
Και η αρχαιολογική υπηρεσία αποχώρησε, όπως ήρθε!
Και το κάστρο παρέμεινε στα ίδια χάλια, όπως ήταν πριν!

Τι θα ζηλέψει ο επισκέπτης για να επισκευτεί την Αμφιλοχία.
Τις υπέροχες πλατείες μας με τα σιντριβάνια που ο φωτισμός και τα νερά τους χορεύουν στο ρυθμό της μουσικής. Το φωτισμένο κάστρο μας, που δείχνει σαν να είναι μετέωρο κοντά στον ουρανό;
Τη μαρίνα της κεντρικής πλατείας όπου οι “σκαφάτοι”, πίνουν τη μπύρα τους δίπλα στα καφέ και τα εστιατόρια της παραλίας; Έτσι δε γίνεται σε κάθε άλλο τόπο με λιμάνι. Ή το σέρβις, όπου ο ντόπιος πληρώνει τον καφέ 3 ευρώ και ο ξένος ακριβότερα. Έφριξα όταν το έμαθα. Δεν πίστευα ότι κι εδώ πήραν τα διδάγματα από κάποιους αχρείους της Μυκόνου, ότι συμβαίνει κι εδώ κάτι τέτοιο γιατί θα αποτελέσει καταστροφή για τον ελάχιστο τουρισμό μας. Γι αυτό αν έχει γίνει κάτι ανάλογο, τότε πρέπει να σταματήσει άμεσα! Και να μην ξαναγίνει!
Και η δημοτική αρχή; Τι κάνουν οι υπηρεσίες της δημοτικής αρχής; Λιάζονται για το χειμώνα;
Με όσους ανθρώπους με προσέγγισαν για συζήτηση πήρα μήνυμα πολύ αρνητικό για κάποιους από τους διοικούντες. Φαίνεται πως επαναπαύτηκαν στις δάφνες της εκλογικής νίκης τους, καβάλησαν το καλάμι τους και είναι ευτυχείς. Αλλά οι άνθρωποί μας άλλα περίμεναν!
“Τα ίδια με τους προηγούμενους κάνουν, πελατειακή λογική, μόνο που οι προηγούμενοι μετά από πολλά χρόνια παραμονής είχαν μάθει και τα έκαναν γρηγορότερα”, αυτά λένε οι άνθρωποι του τόπου.
Τι θα ζηλέψει ο ξένος για να ρθεί και να μείνει στην πόλη μας λοιπόν;
Μπορούν τα ξενοδοχεία μας να φιλοξενήσουν πενηντάρι πούλμαν με εκδρομείς;
Κι αυτοί οι εκδρομείς, που θα κάνουν τη βόλτα τους; Στο απέραντο δεντροφυτεμένο παραλιακό μέτωπο (από την “Αγγέλω”, ως τον Αη-Γιώργη που δεν μας άφησαν να φτιάξουμε. Να ανέβουν στο κάστρο που δεν μας άφησαν να οργανώσουμε; Να επισκεφτούν το μουσείο μας; Να παρακολουθήσουν παράσταση στο αρχαίο θέατρο του Αμφιλοχικού Άργους, που δεν αξιωθήκαμε να αφαιρέσουμε το χώμα που το καλύπτει για να το αποκαλύψουμε.
Να παρακολουθήσουν διάλεξη περί διεθνούς δικαίου στην κορφή του ¨Ολπεις”, του διαπολιτειακού δικαστηρίου της αρχαιότητας.
Ή μήπως να κολυμπήσουν στις απέραντες αλλά αφρόντιστες ελεύθερες παραλίες μας όταν τα μηχανήματα που επισκευάσαμε από τη σκουριά, (με εντολή του τέως Δημάρχου), αφέθηκαν να ξανασκουριάζουν, κι εκείνο το μικρότερο που πέρσι για πρώτη φορά καθάριζε τις παραλίες μας, σκουριάζει κι αυτό. Γιατί δεν εξασφαλίστηκαν πέντε δεκάρες που λέει ο λόγος, να πληρωθούν τα εξαρτήματα σε αυτόν που πλήρωσε και τα αγόρασε και σε αυτούς που έκαναν τόση σκληρή δουλειά για να τα κάνουν λειτουργήσιμα. Το κομματικό μαύρο του τόπου και του δήμου δεν το ήθελε.
Ήθελε όμως ‘άρτον και θεάματα’, για να κλείσει τα στόματα του κόσμου όπως έκαναν στην αρχαία Ρώμη, όταν τους αποσπούσαν από τα σοβαρά προβλήματα!

Όταν δόθηκε η ευκαιρία να γίνει παράκαμψη της πόλης, (από το πίσω μέρος του κάστρου ως το ΚΑΦΚΑ), τότε, τις παχυλές μέρες, η πόλη το αρνήθηκε. Αρνήθηκε να πάρει τη μορφή της και να εξελιχτεί επειδή οι περαστικοί, ήθελαν δεν ήθελαν, από εδώ θα περνούσαν.
Τους είχαμε στο χέρι! Δε μας ξέφευγαν. Άρα, και δε νοιαζόμασταν για το αύριο. Λες και δεν θα υπήρχε αύριο. Τώρα κύριοι σαμποτέρ της προσπάθεια που κάναμε να αλλάξουμε δυο τρία πράγματα, με τι κίνητρα θα αλλάξει η πόλη;
Κι εσύ κύριε παράγοντα αξιωματούχε, εσύ που λες ότι τώρα θα βρούμε την ησυχία μας, ότι στο εστιατόριο θα βρίσκουμε πάντα τραπέζι, ρώτησες τον εστιάτορα αν με μοναδικό πελάτη εσένα, θα έχει και αύριο ανοιχτό το μαγαζί του;
Δεν ήταν ορδές βαρβάρων όσοι μπλοκάρονταν τόσα χρόνια στις εισόδους της Αμφιλοχίας. Απλοί ευγενείς άνθρωποι ήταν. Κανείς τους δεν μας έβρισε που τους ταλαιπωρούσαμε μην επιτρέποντας παράκαμψη της πόλης.
Τώρα παίρνουν την εκδίκησή τους.

Γίνεται;
Ναι, γίνεται να αλλάξει η Αμφιλοχία. Να αλλάξει όλος ο Βάλτος. Αλλά πρώτα πρέπει να αποτινάξουμε το φεουδαρχικό σύνδρομο, να αισθανθούμε ελεύθεροι, κυρίαρχοι κι όχι εξαρτώμενοι. Να μην επιτρέψουμε να μας σαλαγάνε κατά το μαντρί των συμφερόντων τους κάποιοι λίγοι. Και να μην ξαναεκλέξουμε αυτούς που εκλέγαμε τόσα χρόνια!
Τότε, και μόνο τότε, η πόλη και ο τόπος θα αλλάξει. Μόνον, όταν οι ίδιοι οι πολίτες αποφασίσουν να παρακαλέσουν ανθρώπους ικανούς, ανθρώπους με όραμα για να ηγηθούν στο χώρο μας και να βελτιώσουν όσο είναι δυνατό τον τόπο και κατ’ επέκταση τη ζωή των ανθρώπων μας.

Χρήστος Σακαρίκας -Αναλυτής Συστημάτων

(45) Peter Economides – ΓΙΝΕΤΑΙ @ Protagonistes – YouTube

  Ακολουθήστε το e-maistros.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις