Η συγκοινωνία του τόπου μας

του Χρήστου Σακαρίκα

Υποψήφιου Δήμαρχου  Αμφιλοχίας

Δημοτική Κίνηση “ΠΟΛΙΤΕΣ του ΒΑΛΤΟΥ”

Για πολλά χρόνια ο τόπος μας είχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Τη συγκοινωνία μεταξύ των περιοχών και των οικισμών του. Για κάποιο λόγο, που δεν μπορώ να κατανοήσω, ενώ δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια, εντούτοις δεν έχουμε τους δρόμους που χρειαζόμαστε. Όσο για αυτούς που έχουμε, είναι άλλης εποχής.
Όταν πρόκειται να φτιάξεις ένα δρόμο, τότε κοιτάζεις 30 χρόνια μπροστά. Αν δείχνει πως μετά 30 χρόνια θα είναι χρήσιμος, τότε τον φτιάχνεις.
Αν όχι, τότε τον ξανασχεδιάζεις.
Όμως εμείς, κατά ένα περίεργο τρόπο, που πάλι δεν μπορώ να καταλάβω, αντί να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε το οδικό δίκτυο του αύριο, προτιμούμε, στη χάραξη του 1950, να βάλουμε άσφαλτο πάνω από μια υποτυπώδη υποδομή που αντέχει δεν αντέχει μια πενταετία!
Έτσι είναι φτιαγμένοι οι δρόμοι που συγκοινωνούν τον Άνω με τον Κάτω Βάλτο δηλαδή,  Μενίδι-Φλωριάδα, Ανοιξιάτικο-Ρέθα-Θύαμος, Λουτρό-Φτελιά-Σταθά, Σαρδίνια-Βαρετάδα-Γιανόπουλοι.
Φαίνεται πως δεν μάθαμε να κοιτάζουμε μπροστά, γιατί αλλιώτικα  θα κάναμε νέες χαράξεις και τα απαραίτητα χωματουργικά που θα μετέτρεπαν τους δρόμους μας σε δρόμους στοιχειωδώς γρήγορους, σύντομους και ασφαλείς.
Γιατί, όσο ο δρόμος είναι χωμάτινος, η ταχύτητα των οχημάτων είναι χαμηλή. Όταν όμως ο δρόμος ασφαλτοστρωθεί, χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας που είναι οι σωστές στροφές, οι σωστές κλήσεις, τα σωστά πλάτη και οι προστατευτικές μπαριέρες, τότε το ατύχημα καραδοκεί  σε κάθε στιγμή.
Στους δρόμους μας δεν κυκλοφορούν οι «άλλοι», κυκλοφορούμε εμείς!
Τον δήμο μας επιμένει να τον χωρίζει η οροσειρά του Μακρυνόρους. Για πολλά χρόνια οι πρόγονοί μας άνοιγαν τους δρόμους τους αφήνοντας ένα μουλάρι να προηγείται. Εκείνο από ένστικτο επέλεγε το πέρασμα που μπορούσε να διαβεί, χωρίς να λάβει τότε υπόψη του, ότι σήμερα η Δημοτική μας αρχή, θα στήριζε και το μέλλον μας σε αυτή του τη χάραξη.
Αφού λοιπόν μας χωρίζει μια οροσειρά, πρέπει να φροντίσουμε να την ξεπεράσουμε όπως κάνουν τόσοι άλλοι λαοί. Γιατί, έως τώρα, οι ηγέτες μας επέλεγαν να κάνουμε γύρους μακρινούς, μέχρι να ανακαλύψουμε στην οροσειρά ένα χαμηλό προσβάσιμο αυχένα που θα μας επέτρεπε να «ριχτούμε» στην άλλη πλευρά του βουνού.
Φίλοι, μου διηγούνται ότι ως μαθητές του 6τάξιου Γυμνασίου Αμφιλοχίας, (κορίτσια και αγόρια), όταν ήθελαν να πάνε στο σπίτι τους στο Εμπεσό μετά το μάθημα το μεσημέρι του Σαββάτου, ξεκινούσαν «ποδαράτο» και μέσω Λουτρού, Καλυβίων, Ξηρακιά, Σταθά κατηφόριζαν προς την κοιλάδα για να ξαναπάρουν τον ανήφορο του Εμπεσού, πεινασμένα, και ξυπόλυτα αφού τα παπούτσια τους δεν άντεχαν.
Άντεχε όμως η ψυχή τους, γιατί ζούσαν με την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής!
Αυτή τη διαδρομή έπρεπε να την επαναλάβουν αντίθετα όταν επέστρεφαν το μεσημέρι κάποιας Κυριακής, έχοντας όμως στους ώμους και το σακούλι με τα τρόφιμα. Για να «βγάλουν» τη βδομάδα και να μάθουν γράμματα, τρώγοντας  μιας βδομάδας ξινισμένη μπομπότα.
Έτσι μαθαίνονταν τα γράμματα τότε!
Λαός που πέρασε τόσα και στάθηκε όρθιος, άξιζε καλύτερη τύχη!
Αλλά κυρίως άξιζε φωτισμένη ηγεσία που θα τον οδηγούσε σε καλύτερες μέρες.
Στάθηκε όμως άτυχος!
Τώρα όμως είμαστε στο σήμερα! Βλέποντας μπροστά, είναι προφανής η ανάγκη ενός δρόμου που θα ενώνει τα δύο κεφαλοχώρια μας. Το Χαλκιόπουλο στην Ανατολή με το Λουτρό στη Δύση. Ένα δρόμο ταχύ, σύντομο και ασφαλή, που θα βγάλει από την απομόνωση τις δυό περιοχές του Δήμου μας. Ένα δρόμο που θα επιτρέπει τη σύντομη πρόσβαση κατευθείαν στην είσοδο-έξοδο της Ιόνιας Οδού.
Τώρα στρώνεται με άσφαλτο ένα μέρος του, το κομμάτι Καλύβια-κορυφογραμμή για να οδηγηθεί στο Παλαιό Σταθά. Χωρίς δυστυχώς την επαναχάραξη, τα χωματουργικά και την υποδομή, που θα τον έκαναν ταχύ, γρήγορο και ασφαλή.
Πώς να στηρίξεις τις συγκοινωνίες, με δρόμους, που ενώ στοιχίζουν ακριβά, δεν αντέχουν ούτε πενταετία;
Πώς να φτιάξεις μια κεντρική αρτηρία, όταν οδηγούμενοι στην παράνοια, δίνουμε για την κατασκευή του τα μισά ενώ ξοδεύουμε πάνω από τα διπλάσια, (3.000.000 ευρώ), στο δρόμο για τα Μαλαταίικα;
Εμείς αυτόν το δρόμο τον θεωρούμε κλειδί για την ανάπτυξη του Βάλτου, πρέπει να βελτιώσουμε τον υπάρχοντα και να χαράξουμε το άλλο μέρος του ώστε από την κορυφογραμμή-Ξηρακιά-Προσήλια, να φτάνει στο Χαλκιόπουλο. Η τωρινή σύνδεση των δύο μερών, θα γίνεται στην κορυφογραμμή και θα είναι λίγο μακρύτερη.
Μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες και να συντομευτεί με μια σήραγγα που θα επιτρέπει το ταξίδι από το Χαλκιόπουλο στο Λουτρό σε χρόνο μικρότερο από 20 λεπτά.
Αυτό θα επιτρέψει τη μετάβαση ανθρώπων και τη μεταφορά προϊόντων, καθιστώντας το Χαλκιόπουλο εμπορικό κέντρο στον Άνω Βάλτο. Φτιάχνοντας την παράκαμψη του Εμπεσού, βελτιώνοντας και συντηρώντας τα τμήματα Χαλκιόπουλο-Τατάρνα και Πετρώνα-Τατάρνα θα κάνουμε τον τόπο μας προσβάσιμο μέσα από την Ευρυτανία για να ενεργοποιήσουμε τον ορεινό τουρισμό και να αξιοποιήσουμε τις ιαματικές μας πηγές με τη βελτίωση του δρόμου Αλευράδα-Κρεμαστά.
Ελπίζω, πως αν στηριχτούμε, αυτόν το δρόμο θα τον διαβούμε στις μέρες μας.
Τότε θα καλέσουμε στα εγκαίνια τα παιδιά που τον διάβαιναν «ποδαράτο» και μαζί τους να τον βαφτίσουμε, «Δρόμο των Ξυπόλητων Μαθητών».