«ΒΕΡΣΗ: Χρέος απέναντι στην ιστορία, ευθύνη απέναντι στο μέλλον»

Το στρατόπεδο ΒΕΡΣΗ στην Άρτα δεν αποτελεί απλώς μια στρατιωτική εγκατάσταση που κλείνει. Αποτελεί ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας, σημείο αναφοράς για γενιές Αρτινών, χώρος που συνδέθηκε με οικογένειες, με την οικονομία της περιοχής και με τη συλλογική μνήμη.
Η απόφαση για το κλείσιμό του δεν προέκυψε αιφνίδια, δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία αλλά συνιστά το αποκορύφωμα μιας πορείας εγκατάλειψης και υποβάθμισης. Μιας πορείας που είχε εγκαίρως αναδειχθεί μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις μου, πριν την όψιμη ευαισθητοποίηση ορισμένων.
Από το βήμα του Δημοτικού Συμβουλίου Αρταίων και μέσα από δημόσιες παρεμβάσεις μου, είχε επισημανθεί κατ’ επανάληψη ότι η σταδιακή αποδυνάμωση του ΒΕΡΣΗ δεν ήταν τυχαία. Το προσωπικό μειωνόταν, οι δομές συρρικνώνονταν, οι αρμοδιότητες μεταφέρονταν αλλού. Είχε διατυπωθεί με σαφήνεια ότι αν αυτή η πορεία συνεχιζόταν, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στο κλείσιμο. Και δυστυχώς, η πρόβλεψη αυτή επιβεβαιώθηκε, καθώς υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη και αξιολόγηση Δημόσιας Πολιτικής σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Οι έως τώρα κινήσεις που αφορούν το στρατόπεδο ΒΕΡΣΗ χαρακτηρίζονται από λανθασμένο σχεδιασμό και έλλειψη ιεράρχησης, με αποτέλεσμα να απουσιάζουν θετικά και χειροπιαστά αποτελέσματα προς όφελος της τοπικής κοινωνίας της Άρτας. Το κλείσιμο του στρατοπέδου προηγήθηκε κάθε ουσιαστικής διαδικασίας συλλογής εγγράφων, επίσημων απαντήσεων και εκπόνησης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αξιοποίησης της έκτασης. Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει την απουσία πολιτικής βούλησης και αποφασιστικότητας. Παράλληλα, η στάση φορέων και πολιτικών παραγόντων υπήρξε ελλιπής: απουσίασαν από τις δημόσιες συναντήσεις που είχαν συγκληθεί με επίσημες προσκλήσεις της Δημοτικής Αρχής, για να εμφανιστούν εκ των υστέρων σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ανεπίσημα και με απολογητική διάθεση.
Στον τοπικό Τύπο, μέσα από άρθρα μου, είχε καταγραφεί εγκαίρως η ανησυχία για το μέλλον του στρατοπέδου. Είχε τονιστεί ότι η κυβέρνηση οδηγούσε το στρατόπεδο σε μια “λύση” εις βάρος της τοπικής κοινωνίας. Είχε επισημανθεί ότι αγνοούνταν επιδεικτικά οι κοινοβουλευτικές ερωτήσεις που κατατέθηκαν από το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, ότι δεν υπήρχε διάλογος, ότι έλειπε κάθε μακροπρόθεσμος σχεδιασμός.
Στα κοινωνικά δίκτυα, με δημόσιες τοποθετήσεις μου, είχε αναδειχθεί η εγκατάλειψη του ΒΕΡΣΗ, η έλλειψη σχεδίου και η αγανάκτηση που προκαλούσαν οι κυβερνητικοί χειρισμοί. Σε μία περίοδο όπου επικρατούσε σιωπή ή αμηχανία, παρουσιάστηκαν από πλευράς μου συγκεκριμένες προτάσεις αξιοποίησης της έκτασης, με την πεποίθηση ότι το κρίσιμο ερώτημα δεν ήταν μόνο αν θα παραμείνει ή όχι το στρατόπεδο, αλλά και ποια θα είναι η επόμενη μέρα εάν χαθεί. Και μάλιστα, μία πρόταση εξ αυτών θεωρείται επισήμως η επικρατέστερη και είναι καταγεγραμμένη στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου και στα πρακτικά αυτού.
Σήμερα, το θέμα του ΒΕΡΣΗ προβάλλεται έντονα στα μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, το αυξημένο αυτό ενδιαφέρον δεν αναιρεί την πραγματικότητα: η υπόθεση του στρατοπέδου συνιστά απόδειξη κρατικής αδιαφορίας, αλλά και μικροπαραγοντισμού ορισμένων τοπικών στελεχών της κυβέρνησης, που επέλεξαν τη σιωπή ή την επικοινωνιακή διαχείριση αντί της υπεύθυνης στάσης απέναντι στην κοινωνία της Άρτας.
Το κλείσιμο ενός χώρου στενά συνδεδεμένου με την τοπική ζωή προκαλεί εύλογη πικρία. Παρά ταύτα, η συζήτηση δεν μπορεί να περιορίζεται στη διαμαρτυρία. Οφείλει να στραφεί στην επόμενη μέρα. Η έκταση του ΒΕΡΣΗ συνιστά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο του τόπου και μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία ανάπτυξης και κοινωνικής αναβάθμισης. Αυτό όμως προϋποθέτει ενότητα, σχέδιο και διαφάνεια. Απαιτείται ανοιχτός διάλογος, ώστε να αποκλειστούν πρόχειρες λύσεις και ιδιωτικά συμφέροντα που αντιμετωπίζουν την έκταση ως «φιλέτο» και όχι ως περιουσία του τόπου.
Το στρατόπεδο χάθηκε εξαιτίας κυβερνητικής αδιαφορίας. Δεν πρέπει, όμως, να χαθεί και η ευκαιρία που προσφέρει η ίδια η έκταση. Το ΒΕΡΣΗ οφείλει να μετατραπεί σε μοχλό ανάπτυξης και κοι-νωνικής προοπτικής για την Άρτα.
Γιατί αυτό αποτελεί χρέος προς τον τόπο, προς τους πολίτες και προς τις επόμενες γενιές. Για να μην ξαναζήσουμε την ίδια αδιαφορία, την ίδια προδοσία, την ίδια εγκατάλειψη.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΟΓΑΛΗΣ
ΠΕ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ
(Ειδικότητα: Δημόσια Διοίκηση)

Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Πολιτικής
MBA-Διοίκηση Επιχειρήσεων