Περί Μόρφωσης, Κρίσης και …Εκλογών

Στις καθημερινές μας συζητήσεις συχνά αναφερόμαστε στην κρίση που υπάρχει στην Ελλάδα κατά κύριο λόγο από οικονομικής πλευράς. Άλλοι πάλι, λιγότεροι αναφέρονται και στις υπόλοιπες πτυχές της κρίσης της ελληνικής κοινωνίας (πολιτική, πνευματική, ηθική κλπ.) της οποίας άποψης εγώ είμαι σύμφωνος. Όλες οι κρίσεις έχουν διαφορετικές εντάσεις και συνέπειες μεταξύ τους. Σίγουρα η οικονομική και η πολιτική – θεσμική κρίση είναι αυτή που συζητιέται περισσότερο από την κοινωνία αλλά και από τα ΜΜΕ. Όλοι μας ασχολούμαστε με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων τις αυξήσεις φόρων και εισφορών αλλά και την αύξηση της ανεργίας με το παράλληλο κλείσιμο επιχειρήσεων όπως επίσης και με την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πολιτικό προσωπικό της χώρας , την έντονη κινητικότητα κομμάτων-κινημάτων εκτός του συνταγματικού τόξου, αλλά και την πληθώρα σκανδάλων στα οποία εμπλέκονται πολιτικοί. Από την άλλη οι υπόλοιπες μορφές της «κρίσης» μας επηρεάζουν πολύ λιγότερο. Όλες όμως οι μορφές της κρίσης έχουν κοινή αφετηρία…. την έλλειψη παιδείας.
Είναι λοιπόν θέμα μόρφωσης. Ναι, διότι αν είχαμε μόρφωση και κατ ΄επέκταση ανθρωπιστική παιδεία θα είχαμε αποφύγει πολλά λάθη που κάναμε στο παρελθόν τα οποία μας έφεραν ως εδώ. Αν είχαμε μόρφωση θα δίναμε λιγότερη βάση στα λεφτά και θα αποφεύγαμε τις «παγαποντιές» προκειμένου να βγάλουμε περισσότερα και να δώσουμε λιγότερα προς το δημόσιο. Γενικότερα θα τηρούσαμε τους νόμους της πολιτείας τους οποίους όλοι (μεταξύ μας ) καταπατάμε. Θα ήμασταν όλοι αληθινοί πατριώτες που σέβονται τα σύμβολα της χώρας αλλά θα σέβονται και τις ιδιαιτερότητες των άλλων, των «διαφορετικών». Αυτά και άλλα πολλά είναι πράγματα που πρέπει να υιοθετηθούν από έναν λαό που θέλει να προοδεύσει σε όλους τους τομείς και να αντιμετωπίζει με σχετική ευκολία αντίστοιχες «κρίσεις» άλλα και να διαθέτει πολιτικούς που μεριμνούν για το δημόσιο συμφέρον. Όλα αυτά επιτυγχάνονται με ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα που να είναι δωρεάν για όλους. Για να είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα σωστό έχει δύο προϋποθέσεις : α) τεχνοκρατική παιδεία β) ανθρωπιστική παιδεία.
Εμείς είμαστε ,κατά την γνώμη μου πάντα ως πρόσφατος μαθητής, σε καλό επίπεδο ως προς το πρώτο μέρος αλλά υστερούμε σοβαρά στο δεύτερο.
Άρα με μία πιο ψύχραιμη ματιά διαπιστώνουμε ότι πολλά προβλήματα οφείλονται λόγω έλλειψης μορφώσεως. Κάτι που το 2018 οφείλεται κυρίως στο ίδιο το σύστημα. Δεν παράγει σκεπτόμενους πολίτες με ανεπτυγμένη κριτική σκέψη και καλλιέργεια αλλά τεχνοκράτες επιστήμονες με ελάχιστη καλλιέργεια οι οποίοι συχνά… καταλήγουν άνεργοι ή μετανάστες. Όλο αυτό φυσικά αλλάζει από τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης (νηπιαγωγείο) για να καταλήξει στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο προς την ανθρωποκεντρική κατεύθυνση και όχι με το να παρουσιάζεται σαν μεταρρύθμιση μια αλλαγή στις πανελλήνιες(όλοι οι υπουργοί παιδείας αυτό έκαναν). Αυτό εύκολο είναι να γίνει αρκεί να υπάρχει θέληση από την πολιτεία. Το αν η πολιτεία θέλει να αλλάξει αυτή την κατάσταση το αφήνω στην κρίση σας. Τα αποτελέσματα της αλλαγής αυτής δεν θα φανούν μέσα σε μία μέρα αλλά θα είναι μακροπρόθεσμα (20-30 χρόνια).
Μία ευκαιρία να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή θα μας παρουσιαστεί φέτος στις επικείμενες εκλογές. Καλό θα ήταν να σκεφτούμε ποιοί πολιτικοί έχουν να πουν κάτι για όλα αυτά τα πράγματα και να προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις.

Θωμάς Τζουβάρας