Μαύρο σχέδιο για την Αιτωλοακαρνανία από τους “Ρευματολάγνους”

Αθόρυβη βιομηχανική επέλαση σε ποτάμια και λίμνες της Δυτικής Ελλάδας

Μέσα σε 1,5 χρόνο, 20 έργα «πράσινης» ενέργειας – 0 σχέδιο για τη φύση
Είναι από εκείνες τις ειδήσεις που τις προσπερνάς στην αρχή με ένα «ακόμα έργο ΑΠΕ, μωρέ», αλλά αν κάτσεις και διαβάσεις τη λίστα των έργων που σχεδιάζονται στις λίμνες και τα ποτάμια του Αχελώου, σου παγώνει το αίμα: 20 δημόσιες διαβουλεύσεις σε λιγότερο από 18 μήνες, για ΜΥΗΕ, αντλησιοταμιεύσεις, πλωτά φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, μπαταρίες — όλο το πακέτο της ανάπτυξης, πακεταρισμένο για τα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας και της Ευρυτανίας.

Ο μύθος της πράσινης ενέργειας ξεφλουδίζεται εύκολα όταν καταλαβαίνεις ότι ο Αχελώος, ο Ζέρβας, η Κρεμαστών, η Τριχωνίδα, η Αμβρακία και οι άλλες λίμνες δεν επιλέγονται επειδή «είναι κατάλληλες για ΑΠΕ». Επιλέγονται γιατί είναι απροστάτευτες, απομονωμένες, και με κατοίκους που δυσκολεύονται να φωνάξουν δυνατά. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζουν οι εταιρείες.

 Τι συμβαίνει πραγματικά
Αντλησιοταμίευση: Ωραίο όνομα για μια μπαταρία νερού. Παίρνεις νερό από ψηλά, το αφήνεις να πέσει, βγάζεις ρεύμα. Μετά, όταν φυσάει ή έχει ήλιο, το ξαναανεβάζεις. Μόνο που το ψηλά είναι παρθένα βουνά και το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Και οι ταμιευτήρες, για να καταλάβουμε, είναι φράγματα με τσιμέντο και εργοτάξια μέσα σε οικοσυστήματα που δεν έχουν ξαναπατηθεί.

ΜΥΗΕ: Μικρά Υδροηλεκτρικά. Μικρά στο όνομα, τεράστια στη ζημιά. Εκτροπές ποταμών, τσιμενταρίσματα, εργοτάξια, αγωγοί, νεκρά ρέματα, ξεριζωμένα πλατάνια και αρρώστιες που θερίζουν την παρόχθια βλάστηση. Κι όλα αυτά για παραγωγή ρεύματος που ούτε οικονομικά στέκεται, ούτε οικολογικά δικαιολογείται.

Πλωτά Φωτοβολταϊκά: η τελευταία λέξη της πράσινης απάτης. Ρίχνεις πάνελ σε λίμνες — «νεκρό» οικοσύστημα πια, ούτε για ψάρεμα, ούτε για κολύμπι, ούτε για τίποτα. Ποιος είπε ότι το νερό πρέπει να αναπνέει;

Στοιχεία-καμπανάκι:
33 αντλησιοταμιεύσεις βρίσκονται ήδη στη διαδικασία αδειοδότησης ΜΟΝΟ στις λίμνες του Αχελώου.

900 GWh από ΑΠΕ πετάχτηκαν το 2024 γιατί δεν υπήρχε ζήτηση. Άρα για ποια “ανάγκη ενεργειακής επάρκειας” μιλάμε;

Η ίδια η ΕΕ συστήνει την αποφυγή ΜΥΗΕ κάτω των 10 MW, δηλαδή των περισσότερων που γίνονται στην Ελλάδα. Στην έκθεση για τη βιώσιμη χρηματοδότηση (σελ. 226, 465) αναφέρεται ρητά πως προκαλούν κατακερματισμό ποταμών.

Ο Αχελώος είναι η πλουσιότερη περιοχή σε νερό στην Ελλάδα. Γι’ αυτό είναι στο στόχαστρο. Όχι επειδή «είναι ιδανικός για ΑΠΕ», αλλά επειδή είναι ευάλωτος και πολύτιμος ταυτόχρονα.

Το πρόβλημα με το ελληνικό μοντέλο ΑΠΕ
Πρόκειται για βιομηχανική αποικιοκρατία τύπου 2025:

Τα έργα ΑΠΕ σχεδιάζονται και εγκρίνονται χωρίς συνολικό σχέδιο για τις λεκάνες απορροής.

Δεν υπάρχει εκτίμηση σωρευτικών επιπτώσεων — μόνο έργο-έργο, σαν να μην επηρεάζει το ένα το άλλο.

Ο σχεδιασμός θυμίζει παιχνίδι κέρδους και μηδενική οικολογική συνείδηση.

Το χειρότερο; Οι εταιρείες πληρώνονται με επιδοτήσεις. Τα έργα δεν είναι βιώσιμα. Αν δεν τους πληρώνει το κράτος, δεν θα γινόντουσαν ποτέ. Κι όμως, παίρνουν άδεια χρήσης νερού — δηλαδή αρχίζει σταδιακά η ιδιωτικοποίηση του υδάτινου πλούτου.

Δεν είναι ενεργειακή μετάβαση – είναι φυσική εξόντωση
Το αφήγημα ότι «χρειαζόμαστε τις ΑΠΕ για να σώσουμε το κλίμα» καταρρέει όταν αυτές οι επενδύσεις:

καταστρέφουν τα τελευταία παρθένα νερά,

αδειοδοτούνται χωρίς λογική,

και προσφέρουν ρεύμα που δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε.

Το ότι πετάμε ρεύμα στα σκουπίδια ενώ σκίζουμε βουνά για να το παράγουμε, δεν είναι οικολογική στρατηγική – είναι έγκλημα οικολογικού παραλογισμού.

Τι μπορούμε να κάνουμε;
Υπογράφουμε (μία φορά μόνο!) τη φόρμα αντίστασης:
ΕΔΩ

Κοινοποιούμε, διαδίδουμε, μιλάμε. Η σιωπή μας είναι η άδεια τους.

Αν δεν πούμε ΟΧΙ τώρα, δεν θα έχουμε δεύτερη ευκαιρία. Και τότε, δεν θα φταίνε οι εταιρείες. Εμείς θα φταίμε. Γιατί τους το επιτρέψαμε.

Αρωγός στην προσπάθεια στέκεται η Επιτροπή Αγώνων Ευρυτάνων & Αιτωλοακαρνάνων για τις Βιομηχανικές ΑΠΕ Ακολουθήστε το e-maistros.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις