ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός που σημάδεψε την ανθρωπότητα. Τη Γέννηση του Χριστού, του Ανθρώπου-Θεού.
Χριστούγεννα!!! Μέρα καταξίωσης του ανθρώπου, γιατί ο Θεάνθρωπος έδωσε μια αποστομωτική απάντηση, μέσα από μια φτωχική φάτνη, στην ταραγμένη εποχή του. Και η απάντηση αυτή απλώθηκε σε μια τεράστια έκταση του πλανήτη μας και άλλαξε τη μορφή του Κόσμου. Δεν είχε φτιασίδια, ούτε όπλα εφήμερα. Είχε τη δύναμη της φωτιάς και τη μεγαλοπρέπεια του γιγάντιου βράχου. Είχε το ΛΟΓΟ. Τον αληθινό πύρινο ΛΟΓΟ που φορούσε κορώνα του το χαμόγελο και τη γροθιά του.
Εν αρχή ην ο ΛΟΓΟΣ.
Ποτέ άλλοτε μέσα στην Ιστορία δεν αποκαλύφθηκε η αλήθεια αυτή με τόση δύναμη και πειστικότητα, τόση απλότητα και περιεχόμενο.
Ξεκίνησε μια θρησκεία που την ασπάστηκαν εκατομμύρια πιστοί. Έδωσε στον άνθρωπο καινούργιους τρόπους ζωής και νέους τρόπους σκέψης. Έδωσε στην ψυχή του ανθρώπου την έκφραση του Θείου και έγινε άνθρωπος γνώστης του περιεχομένου της ζωής του. Γνώστης του σκοπού του στη γη, γνώστης της σημασίας του θανάτου.
Ο Θεάνθρωπος συμβόλισε τέλεια την ιδανική μορφή του πνευματικού ηγέτη, γιατί ήτανε καθαρό πνεύμα. Σε καμιά περίπτωση δε μείωσε την αξιοπρέπεια του ανθρώπου με μέσα διάκρισης και επικράτησης. Εκφράστηκε κατά τρόπο θαυμαστό με το παράδειγμα και τον αληθινό ΛΟΓΟ. Και έχει σημασία αυτό για τον άνθρωπο, γιατί ο Χριστός πορεύθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του σαν μεγάλος Διδάσκαλος, αλλά ο άνθρωπος, δυστυχώς, δεν το εξετίμησε αυτό, ούτε και έδωσε την πρέπουσα σημασία. Αδιαφόρησε, πολέμησε το ΛΟΓΟ νομίζοντας έτσι, πως θα σκόρπιζε στους τέσσερους ανέμους ότι αντιπροσώπευε. Γελάσθηκε όμως!… Ο ΛΟΓΟΣ είναι ακατανίκητος. Είναι πιο δυνατός από κάθε άλλη δύναμη και εξουσία. Η ακατάλυτη σοφία του, φως και δύναμη για τον άνθρωπο.
Δεν εκπροσωπεί ο ΛΟΓΟΣ του κοινωνικά ή φιλοσοφικά συστήματα. Ξεπερνάει σε δόξα όλα τα θρησκεύματα, γιατί έχει σαν αρχή τη φιλοσοφία της Λογικής και τη Λογική της Φιλοσοφίας. Και γίνεται ο άνθρωπος, ΑΝΘΡΩΠΟΣ, με τα μηνύματα του ΛΟΓΟΥ του Θεού. Γίνεται μικρός Θεός.
Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο ον της δημιουργίας. Διακρίνεται από τα άλλα ζώα από το λόγο του, που είναι το μέσο έκφρασης και συνεννόησης. Δεν διακρίνεται, όμως, από τον άνθρωπο, όταν ο ΛΟΓΟΣ του δεν κουβαλάει το φως του αστεριού, της Βηθλεέμ. Δεν διακρίνεται, όταν δεν τον συνοδεύει η θετική σκέψη, το καθαρό μυαλό και το φωτεινό πνεύμα, που συμβολίζει και υπόσχεται το καλύτερο σήμερα και το ονειρεμένο αύριο.