ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ; ΜΠΑ…ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ…ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ.!

Αυτή η πρόταση είναι η κλασική απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι νέοι. Αποτυπώνει ξεκάθαρα το μέγεθος της απογοήτευσης και τις δυσπιστίας μας απέναντι στο πολιτικό σύστημα και τον απαισιόδοξο τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το μέλλον. Και έχουμε κάθε δίκιο να αισθανόμαστε έτσι.Πολλοί αγανακτισμένοι ψηφοφόροι αποφασίζουν να ψηφίσουν άκυρο ή ακόμα και να μην πάνε στις κάλπες, με σκοπό να ‘’τιμωρήσουν’’ τα μεγάλα κυρίως κόμματα, ως υπεύθυνα για την κατάντια της χώρας.
Δείχνει όμως και ανοχή. Και εδώ βρίσκεται το παράδοξο. Απέχουμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, αλλά τελικά με τον τρόπο αυτόν τους κάνουμε τη χάρη. Κάνουμε τη χάρη στο ίδιο πολιτικό σύστημα, που μας έχει “κόψει τα φτερά”, που μας έχει ρίξει στην ανεργία και την ανέχεια, να συνεχίζει να ελέγχει τις τύχες μας, και αφήνουμε τους ίδιους ανθρώπους,ενώ δεν τους εμπιστευόμαστε, να μας «λύσουν» τα προβλήματα. Προβλήματα που οι ίδιοι μάς έχουν δημιουργήσει.
Το αποτέλεσμα της «αντίδρασής» μας είναι ακριβώς το αντίθετο της λέξης αντίδραση. Τυφλωμένοι από την απογοήτευση βλέπουμε όλους τους πολιτικούς ίδιους και όσους ασχολούνται  με την πολιτική γραφικούς στην καλύτερη, διαπλεκόμενους στη χειρότερη. Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα και τελικά χάνουμε το νόημα.Το ξέρω ότι οι περισσότεροι αδιαφορούν για τις εκλογές και ειδικά οι νεότεροι που δεν ασχολούνται με την πολιτική γιατί νιώθουν ότι δεν τους αφορά.Η μη συμμετοχή όμως δεν είναι η λύση για να αλλάξουν τα πράγματα.
Πώς θα αλλάξουν όμως τα πράγματα; Σίγουρα πάντως όχι από μόνα τους και ακόμη πιο σίγουρα όχι χωρίς εμείς, οι νέοι άνθρωποι, να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Επιβάλλεται να αφήσουμε στην άκρη όσα μας απογοητεύουν και να ασχοληθούμε ενεργά με την πολιτική, δίνοντάς της νέα πνοή με νέο αίμα, νέες ιδέες, νέες αξίες. Θα πρέπει μέσα από την συμβολή του καθένα μας να δημιουργηθεί ένα νέο είδος «πολιτικής» που θα καταφέρει να μας συγκινήσει, να μας εμπνεύσει και να μας κάνει, από αντικείμενα διαχείρισης στα χέρια του κράτους, ενεργούς πολίτες που αποφασίζουν για το μέλλον τους και την ζωή τους. Είναι ο μοναδικός τρόπος, μέσα πάντα στα πλαίσια της Δημοκρατίας, να επέλθει πλέον η οποιαδήποτε αλλαγή. Μια πολύ καλή αρχή είναι η συμμετοχή στις εκλογές και η συνειδητοποίηση από μέρους μας ότι η ψήφος έχει δύναμη!
Γιατί πρέπει όλοι να ψηφίζουμε;
Γνωρίζοντας ότι η απεμπόληση σημαντικών δικαιωμάτων είναι πάντα εις βάρος του λαού.. η απαξίωση τόσων λαϊκών αγώνων για τη θεμελίωση της Δημοκρατίας, ώστε να έχουμε σήμερα το «εκλέγειν και το εκλέγεσθαι», καθώς η προοπτική της αποχής από κάθε εκλογική διαδικασία με βρίσκει τελείως αντίθετη.
Πιστεύω ότι το σημαντικότερο όπλο του πολίτη να αλλάξει την κοινωνία του είναι η κυρίαρχη έκφραση της πολιτικής του βούλησης μέσω της ψήφου. Αν αυτή η κυρίαρχη πολιτική πράξη παραχωρηθεί στα χέρια των λίγων, τότε το δικαίωμα της πολιτικής λαϊκής έκφρασης είτε με την μορφή της αποδοχής και επιβράβευσης συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών είτε απόρριψής τους, η έκφραση της διαμαρτυρίας χάνεται. Και μαζί του χάνεται και η προοπτική για καλυτέρευση της καθημερινότητας που ο καθένας μας ζει και βιώνει. Αν σκεφτούμε ότι οι νέοι αποτελούμε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος – κομμάτι που αν ενωθεί εκλέγει μέχρι και κυβέρνηση – η ψήφος αποκτά ξανά νόημα. Τόση είναι η δύναμή μας και τόση δύναμη πάει χαμένη κάθε φορά που δεν ασκούμε το εκλογικό μας δικαίωμα.
Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι το ωραίο με τη Δημοκρατία είναι ότι δε σε δεσμεύει. Αν ψηφίσεις κάποιον και τελικά δεις ότι αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων, στην επόμενη εκλογική διαδικασία μπορείς να ψηφίσεις κάποιον άλλον στη θέση του. Μόνο έτσι οι πολιτικοί δεν εφησυχάζουν, όταν φοβούνται για τη θέση τους. Και είναι στο χέρι μας να τους φοβίσουμε. Μέσα από την εναλλαγή των προσώπων θα βρεθούν τελικά οι άξιοι. Και όλα αυτά με μια ψήφο, μισή ώρα υπόθεση! Ας μην αφεθούμε στην οργή και στην απογοήτευση που προκάλεσαν οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, ας μην ισοπεδώνουμε τους πάντες με τη φράση «όλοι ίδιοι είναι», ας βρούμε και ας επιλέξουμε τον/την καλύτερο/η. Άλλωστε, στο δημοκρατικό πλαίσιο αυτό ακριβώς είναι υποχρέωση καθενός μας.
Δεν πιστεύεις πως ήρθε η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να πάρουμε το μέλλον μας στα δικά μας χέρια; Αρκετά δεν αποφάσισαν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς; Αρκετά δεν τους χαριστήκαμε με το να καθόμαστε στο παρασκήνιο; Ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά! Ήρθε η ώρα της δικής μας γενιάς!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ -ΜΑΡΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ