η κυβέρνηση της αποτυχίας

Σαν μπαλόνι που ξεφουσκώνει με μιας έτσι και η επιχείρηση εξολόθρευσης της Χρυσής Αυγής από την κυβέρνηση ρίχνει πια τη αυλαία αφήνοντας τον απόηχο του τσίρκου :  θηρία και τέρατα σε κλουβιά που στο τέλος κλέβουν την παράσταση. Πρόχειρη και κακοστημένη η επιχείρηση σύλληψης των μελών της νεοναζιστικής οργάνωσης έφερε τα επιθυμητά για την κυβέρνηση αποτελέσματα. Το όνομα της Χρυσής Αυγής σπιλώθηκε με το αίμα ενός αθώου και η σύλληψη αρχικά του δολοφόνου και εν συνεχεία μελών του ακροδεξιού κόμματος αποκατέστησε το κοινό αίσθημα περί απονομής δικαιοσύνης.
Όπως μπορεί να αντιληφθεί, ωστόσο, κανείς σκοπός της προσπάθειας εκκαθάρισης της Χρυσής Αυγής δεν ήταν η εξάρθρωση μιας εγκληματικής σπείρας – το μοναδικό άλλωστε προφίλ του κατ’ ευφημισμόν πολιτικού κόμματος – ούτε η τιμωρία των ενόχων μιας εν ψυχρώ δολοφονία. Διόλου δεν συγκλονίστηκε η κυβέρνηση από τον άδικο θάνατο ενός νέου παλικαριού από τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Καθόλου δε τη συγκίνησε η γενναιότητα ενός ανθρώπου να αντιμετωπίσει το στιλέτο του ναζισμού. Γιατί, λοιπόν, το γελοιωδέστατο φιάσκο;
Μπορεί η ιστορία του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα να πέρασε απαρατήρητη από  την ανύπαρκτη συνείδηση των κυβερνώντων, ωστόσο, ο θάνατός του δεν πέρασε απαρατήρητος από τις δημοσκοπήσεις και το φόβο που γεννούν οι πιθανότητες η Χρυσή Αυγή να κερδίσει το δήμο Αθηναίων στις επερχόμενες εκλογές αλλά και να αποκτήσει εκπροσώπους στα συμβούλια πολλών δήμων.
Η δολοφονία ενός νέου από μέλος της Χρυσής Αυγής υπήρξε η ιδανική ευκαιρία για την κυβέρνηση για να χτυπηθεί η Χρυσή Αυγή και να κερδίσει προς όφελός της τους ψήφους της νεοναζιστικής οργάνωσης. Με προσαγωγές που θύμιζαν αστυνομική περιπέτεια του Χόλιγουντ – εκαμίτες με κουκούλες, χειροπέδες, δρακόντεια μέτρα ασφαλείας – και με το σιγοντάρισμα των δημοσιογράφων που έντρομοι αποκάλυπταν τους έκνομους τρόπους δράσης της Χρυσής Αυγής. οι κυβερνώντες κατάφεραν να σπείρουν την αμφιβολία σ’αυτούς που ψήφισαν το ακροδεξιό κόμμα στις προηγούμενες εθνικές εκλογές αλλά και στους εν δυνάμει ψηφοφόρους του.
Επειδή όμως, όπως κραυγαλέα έχουν αποδείξει, οι κυβερνήσεις των μνημονίων συνηθίζουν στο να κάνουν πασαλείμματα με ό,τι κι αν καταπιαστούν, έτσι και ‘δω έκανε δουλειές μισοτελειωμένες. Δε φρόντισε να στοιχειοθετήσει επαρκές κατηγορητήριο κι έτσι τα περισσότερα μέλη της  αφέθηκαν ελεύθερα. Αν ο κατηγορίες ήταν αποτέλεσμα σοβαρής και ενδελεχούς έρευνας τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όταν όμως οι κατηγορίες στοιχειοθετούνται όπως όπως ίσα για να προλάβουν την ανακοίνωση των υποψηφίων δημάρχων από τα κόμματα και φυσικά για να ξεφορτωθούν ανεπιθύμητους ανταγωνιστές, υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες όπως η απώλεια οποιασδήποτε πίστης στο θεσμό της δικαιοσύνης. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής όχι μόνο αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά απείλησαν ότι θα επανέλθουν για να εκδικηθούν γι’αυτό το φιάσκο.
Εκ πρώτης όψεως ο στόχος επετεύχθη. Η επιχείρηση πέτυχε. Οι δημοσκοπήσεις θέλουν τη Χρυσή Αυγή να παρουσιάζει μεγάλη πτώση στα ποσοστά της. Πάνω στο πτώμα ενός νεκρού καθαγιάστηκε η δημοκρατία, τα δαιμόνια του ναζισμού εξορκίστηκαν, η Χ.Α. ξεμπροστιάστηκε και εγγράφτηκε πια στο υποσυνείδητο του Έλληνα ως εγκληματική οργάνωση.
Ή μήπως όχι; Μήπως το τέρας του ναζισμού θέριεψε και ετοιμάζει με μίσος το επόμενο χτύπημα πιο δυνατό, πιο απρόσμενο;
Κέρδισε τελικά η κυβέρνηση από την επιχείρηση ποινικοποίησης της Χρυσής Αυγής; Μάλλον έχασε. Έχασε κάθε είδος αξιοπιστίας και απέδειξε περίτρανα ότι χρησιμοποιεί τις ίδιες γκανγκστερικές  μεθόδους με τη Χ.Α. για να επιβιώσει: προπαγάνδα, λαϊκισμό και ψωμοτύρι τη λέξη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που έχει ως βασική αρχή αντί αυτή της λαϊκής κυριαρχίας αυτή των οικονομικών μεγεθών.
Κι αν η κυβέρνηση καταφέρει εν τέλει να εκδιώξει από τα έδρανα της βουλής τη Χ.Α. ακόμα και να την εξαφανίσει από το πολιτικό προσκήνιο, νέα μορφώματα, αντάρτικα πόλεων, εθνικιστικά μορφώματα, ένοπλες  ομάδες με εγκληματική δράση θα εμφανιστούν με κοινό χαρακτηριστικό το μίσος για την κεντρική εξουσία που τους καταδυναστεύει, που στραγγαλίζει μέχρι και τα πιο απλά όνειρα.
Παιδί της κυβέρνησης είναι άλλωστε η Χρυσή Αυγή γι’αυτό άλλωστε και της μοιάζει…. Οι μεν λερώνουν τα χέρια τους με αίμα, οι άλλοι απλά σφάζουν με το γάντι….

Ντέκα Παναγιώτα

Φιλόλογος