Ευχαριστήρια Επιστολή Προς τον Δήμο Αμφιλοχίας

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον Δήμο Αμφιλοχίας και το τόσο συχνά κατακριτέο, μα βαθιά ανθρώπινο, προσωπικό του!
Υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να ξαναβρίσκεις την ελπίδα. Που σου θυμίζουν πως η ανθρωπιά δεν χάθηκε. Που ένα απλό “παρών” ενός ανθρώπου έχει τη δύναμη να φέρει… Ανάσταση.
Μεγάλη Πέμπτη. Φτάνοντας στο πατρικό μου, στο Αμπελάκι των παιδικών μου αναμνήσεων, με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη: το σπίτι χωρίς νερό. «Σταμάτα το ξεφόρτωμα», λέω στη μητέρα μου, «ζωή χωρίς νερό δεν υπάρχει… ούτε Ανάσταση».
Απογοήτευση. Αλλά και μια μικρή φλόγα μέσα μου που έλεγε να προσπαθήσω. Πρώτο τηλέφωνο στον πρόεδρο της Κοινότητας. Λίγο τον ήξερα, μα μου είπαν: «Λευτέρης Κούτσικος». Του ευχήθηκα Καλή Ανάσταση και του είπα τον πόνο μου. Με άκουσε. Και μου έδωσε ελπίδα: «Πάρε τον Πάνο Σίσκα τον υδραυλικό του Δήμου. Είναι καλό παιδί. Άνθρωπος!».
Σαν να συνωμότησε το σύμπαν. Άγια μέρα! Πήρα τον Πάνο. «Είμαι κοντά», μου λέει. «Έρχομαι». Δεν το πίστευα. Ούτε επιστολές, ούτε ραντεβού, ούτε “περάστε από το γραφείο”. Σε λίγο, ήταν εκεί. Με τον βοηθό του. Φόρεσε μπότες, πήρε το κομπρεσέρ κι άρχισε να σκάβει. Δύο μέτρα μήκος, ένα μέτρο βάθος. «Βουλωμένο δίκτυο», μου λέει.
Ύστερα από τρεις ώρες αγώνα –χωρίς ανάσα, χωρίς γκρίνια– έφτασε στον κεντρικό αγωγό. Πετρέλαιο δεν βρήκαμε, αλλά το σπίτι δεν είχε ποτέ ξανά τέτοια πίεση νερού.
Θαύμα, σκέφτηκα. Αυτό το τόσο αυτονόητο, δεν είναι τελικά για όλους. Σε έναν Δήμο υποστελεχωμένο, που δίνει μάχες καθημερινές, η Ανθρωπιά βγήκε μπροστά. Το Φιλότιμο. Το πρόσωπο που παλεύει αθόρυβα για το καλό του τόπου.
Σας ευχαριστώ όλους! Μα ξεχωριστά ευχαριστώ τον Πάνο. Χάρη σε εκείνον, ήρθε η άνοιξη στο πατρικό. Ξεφορτώθηκε το αμάξι, θα βάψουμε αυγά, θα φτιάξουμε τα κουλούρια.
Καλή Ανάσταση με υγεία και αγάπη!

Με εκτίμηση,
Αγόρης Ανδρέας